Sunday, September 30, 2007
All Good Things Come to an End
Ok, so hindi naman talaga good thing ang maging kapatid si Princess, pero dahil mabait ako, sabihin na nating good thing nga sya.
May nangyari kahapon na dapat ay di nangyari. Ang problema, di ko nanaman na-kontrol ang init ng ulo ko at nagdilim na lang ang paningin ko and the next thing I knew, meh bukol na sa noo si Princess. (Kung ganun, tama nga yung seven deadly quiz. Wrath ang highest. What the?!) Siguro kung di ko na lang sya pinansin at nagtuloy na lang sa pagkain, baka di ko sya nasapak. PERO, kung sana di lang sya masyadong madaldal, baka di ko sya nasapak. Pero dahil madaldal sya, sorry na lang. E ano ba kasi yung sinabi nya? Sinabi lang naman nya na "Lumayas ka! Ampon ka lang!" Excuse me?! Can you repeat that? E kung tinatanong mo kaya yan sa sarili mo? O better yet, sabihin mo yan sa magaling mong nanay at tignan natin ang magiging reaksyon nya. Syempre, initial reaction ko eh ang magalit. Malamang, sabihan ka ba naman ng ganun eh. Mabuti na lang mejo kalmado pa'ko dahil kung hindi, meh lamay na sa'men ngayon. (See? Violent. Tsktsk.)
Ang di ko lang lubos maisip ngayon eh kung pa'no ko haharapin ang tatay ko. Syempre, matatakot ako kasi binugbog ko si Princess. At isa pa, isang malaking barbero sya at kung anu-ano na lang ang isinusumbong sa kanyang ama at ina. Sinong kakampihan? Syempre, sya. Sya ang "mukang" agrabyado eh. Porque't nasapak sya at lahat-lahat, sya na ang kawawa. Ni hindi na nila tatanungin ang dahilan kung bakit sya nasapak. Bakit? Dahil mga bias sila. Palibhasa di nila nararanasan ang sitwasyon ng isang kawawang nilalang na kagaya ko. Ika nga nila, mas masakit ang emotional pain sa physical. Bakit? Ang pisikal, meh mabibili ka pang gamot sa mercury drug. Pero ang emotional, matagal pa bago magamot yun. Di ba nila alam kung gaano karaming emotional trauma na ang ibinibigay nila sa'ken? Kaya nga walang kaduda-dudang sa Mandaluyong ang magiging bagsak ko nito. Tsk. Bwiset talaga. Sana lang tubuan ng logic ang ama ko at wag syang padalos-dalos sa mga gagawin nya, dahil kung hindi, magpapa-ampon na lang ako sa iba. (Thank you Oyie, Yam, Maan, Bernice, Herbs, Ralp, AteDD, and etc. Alam kong mabubuti kayong kaibigan. Di ba? Di ba? n_n)
Labels: signal # 2
isinulat ni Writing Writer noong
8:54 AM
